امام خمینی چه نوع راهبردی را برای رفع محرومیت دنبال می کرد

۱-  در دیدگاه بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران آرمان ملت و دولت ومسولین کشور  این است که روزی فقر و تهیدستی از جامعه ما رخت بربندد  و تاکید دارند و مردم کشور باید “از رفاه در زندگی مادی و معنوی برخوردار باشند.”
۲-  رسیدگی به وضعیت فرودستان و محرومان تا آخرین لحظه عمر دال مرکزی گفتمان رفاهی امام خمینی بوده است . در وصیتنامه امام خمینی یکی از آخرین توصیه های  ایشان  این است که ” به همه در کوشش برای رفاه طبقات محروم وصیت می کنم ”
۳-  نگاه امام خمینی به مقوله رفاه و توسعه یک نگاه همه جانبه است که هدف  اصلی آن  “از بین بردن فقر و اصلاح شرایط زندگی برای اکثریت قاطع مردم ماست ” . این بدین معناست که با وجود تاکیدات موکدی که ایشان بر ضرورت توجه به محرومان دارند اما براین باورند که در ارتقا رقاه نباید جامعه را دسته بندی کرد و دولت و نظام باید بهبهود زندگی همه شهروندان را دستور کار خود داشت باشند.
۴-  رویکرد امام خمینی در حرکت به سمت توسعه و رفاه رویکرد آمرانه و از بالا به پایین نیست بلکه ایشان معتقدند باید ” همه باهم ” پیش رویم و تاکید دارند همه اصلاحات  “با مشارکت کامل همه مردم باشد” نه قسمتی از مردم و بر این باورند که برچیدن ریشه فقر و استضعاف فقط وقتی ممکن است که ” همه دست به دست به هم بدهیم ”
۵-  در جمع بندی می توان عنوان کرد که توجه به توسعه همه جانبه ، حمایت ویژه از محرومان و مستضعفین بویژه در حل مشکل مسکن آنها ، ضرورت از بین بردن فقر در جامعه ، اهمیت حضور و مشارکت همه مردم در فرایند توسعه ، لزوم دارا بودن برنامه مناسب ، از بین رفتن انحصار ، تعامل با دنیا و اهتمام برای بهبهود زندگی همه شهروندان و همچنین توسعه معنوی و بسط عدالت ، در کانون گفتمان رفاهی بنیان گذار جمهوری اسلامی قرار دارد .